zondag 6 januari 2008

Fietsen in Roemenië

Bezocht in: 2004
Afgelegd traject: 955 km

Route: omgeving Baia Mare en Satu Mare; daarna Craiova - Medgidia - Tulcea - Galati


Roemenië als fietsland


Verkijk je niet op het bergkarakter van Roemenië. Mijn eerste plan om in noord-Roemenië te fietsen mislukte: te steil, te zwaar, te warm. Ik nam mijn toevlucht tot de Donauvallei. De route langs de rivier staat bekend als saai, maar ik heb er plezierig gefietst. Ik zou langere tochten in het bergachtige centraal Roemenië alleen aanraden aan getrainde sportfietsers.

Ik ken geen landen waar je zoveel paard met rijtuig op de weg hebt. Dat heeft als voordeel dat automobilisten rekening houden met boerenwagens, huifkarren van rondtrekkende zigeuners (Roma) en ander langzaamrijdend verkeer. Daardoor is de verkeerssituatie op de doorgaande provinciale routes acceptabel voor een fietsvakantie, al tref je misschien sporadisch een verdwaalde wegpiraat. Overigens werken teveel Roemeense paarden onder schrijnende omstandigheden.

Het wegdek kan ruig zijn. Je fiets moet tegen een flink stoot kunnen en is na de vakantie waarschijnlijk toe aan een ingrijpende opknapbeurt. De in Nederland verkrijgbare ANWB-uitgave Roemenië-Bulgarije schaal 1:800.000 is ongeschikt als fietskaart. Bij de boekhandel in de eerste Roemeense plaats die ik aandeed kocht ik de Cartografia Autoatlas von Rumänien met perfecte fietskaarten op schaal 1:300.000. Stereotiep zijn de zwerfkinderen. Die kunnen inderdaad om je fiets drommen zodra je in een stad of dorp stilstaat en aan je bagage gaan morrelen. Doorrijden is de enige remedie. Het is een land waar je je fiets geen moment uit het oog wilt verliezen. Dat kan onhandig zijn bij lunchen of boodschappen doen onderweg. Roemenië deed mij denken aan de sfeer in oude Italiaanse films als La Strada van Fellini. Je zou je bijna afvragen waarom het land zelf niet in zwart-wit is?

Heen- en terugreis

Helaas is er thans geen internationale trein meer waarmee je je fiets kunt meenemen Roemenië in. Het moet dus met de nachttrein naar Wenen, door naar Budapest en dan met Hongaarse treinen tot de Roemeense grens. Wil je niet fietsend door de douane, dan zijn er een paar boemeltreinen die de grens overschrijden. De trajecten zijn Debrecen-Valea lui Mihai, Gyula-Salonta, Mateszalka-Carei, Bekescsaba-Arad en Püspökladany-Oradea. Doorgaans zijn er twee treinen per dag: vroeg in de morgen en in de middag.

In Roemenië kan je fiets mee op de trein, maar die moet staan op de balkons bij de uitgangen. Dat is ook de plek waar iedereen gaat roken. Ben je met een groep, dan is er zelden ruimte waar je fietsen kwijt kunt, behalve op enkele lokale stoptreinen met een bagagewagen. De tarieven zijn onduidelijk. De ene keer gaat je fiets gratis mee, de andere keer moet je vooraf een fietskaart kopen, dan weer rekent de conducteur een willekeurig bedrag nadat je bent ingestapt. Ik nam de ongemakken voor lief en bracht op de terugreis mijn fiets per trein van Galati via Iasi in oost-Roemenië naar Salonta in het westen.

Eten en slapen onderweg

De meeste plaatsen van enige betekenis hebben hotels. Veelal zijn dat sfeerloze betontorens uit de Sovjettijd. Zijn die recent gerenoveerd, dan betaal je af en toe fikse prijzen tot €80 per nacht. Slechts een enkele keer (Corabia en Salonta) trof ik een klein, eenvoudig dorpshotel. Sommige campings verhuren basale bungalows.

Het is nergens erg schoon. Vind je het leuk de haren van je voorgangers uit de douche-afvoer te plukken, dan kun je in Roemenië je hart ophalen. Van een eigen, authentieke keuken lijkt weinig over. Roemenen schijnen zich te hebben onderworpen aan de fastfoodcultuur van pizza's en hamburgers. Dat is een nadeel voor de vakantiefietser.

Anders

Mocht je je fietstoer willen onderbreken, dan heeft Roemenië een uitgebreid spoornet dat het je mogelijk maakt nagenoeg overal te komen. Binnenlandse nachttreinen hebben slaapwagens en couchettes voor de langere afstanden. In de zomer klusteren Roemenen samen in badplaatsen als Mamaia aan de Zwarte Zeekust. De stranden zijn goor, maar de sfeer is gemoedelijk. In de trein van Baia Mare naar Cluj Napoca had ik een memorabel gesprek met een Roemeense student. Hij vertelde hoe zijn vader hem als kind meenam op lange wandeltochten door de Karpaten om te laten zien hoe mooi hun land was. Dat veranderde prompt na de val van het communisme. "Toen hadden we daar allemaal geen tijd meer voor", legde de student mij uit.

Eindoordeel

Mijn eindoordeel voor Roemenië als fietsvakantieland: een (eerlijke) 6. Voor wie het land graag per fiets wil verkennen, is het gewoon goed te doen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten